سیاتیک به دردی گفته می شود که در امتداد مسیر عصب سیاتیک حرکت می کند. عصب سیاتیک از باسن شروع شده و از پشت هر دو پا پایین می رود.
شایع ترین علت سیاتیک، فشار بر روی ریشه های عصبی ستون فقرات کمری (پایین کمر) است که به علت بیرون زدگی دیسک یا رشد بیش از حد استخوان ایجاد می شود. این فشار “بالادست” عصب سیاتیک اتفاق می افتد و باعث التهاب، درد و اغلب بی حسی در پای درگیر می شود.
اگرچه درد سیاتیک می تواند شدید باشد، اما مواردی که به علت بیرون زدگی دیسک ایجاد می شوند، با درمان درد سیاتیک طی چند هفته تا چند ماه بهبود می یابند. افرادی که دچار سیاتیک شدید، ضعف قابل توجه پا یا مشکلات روده و مثانه هستند، ممکن است نیاز به جراحی داشته باشند. ما در این مقاله علل و عوامل خطر و درمان درد سیاتیک خواهیم پرداخت. درمان درد عصب سیاتیک توسط بهترین متخصص طب فیزیکی و توانبخشی در تهران ، جهت اخذ نوبت تماس بگیرید.
سیاتیک چیست؟
سیاتیک دردی است که در عصب سیاتیک به وجود می آید. این عصب بر اثر آسیب یا تحریک ملتهب شده و علاوه بر درد، ممکن است باعث سوزن سوزن شدن یا بی حسی در کمر یا باسن شود که به پایین پا نیز انتشار می یابد. در موارد شدیدتر، علائم دیگری نیز ممکن است بروز کند.
عصب سیاتیک بلندترین و ضخیم ترین عصب بدن شماست. پهنای آن می تواند تا 2 سانتی متر برسد. برخلاف اسمش، سیاتیک فقط یک عصب نیست. بلکه دسته ای از اعصاب است که از پنج ریشه عصبی منشعب شده از نخاع شما تشکیل شده است.
شما دو عصب سیاتیک دارید، که. هر عصب سیاتیک از یک طرف از لگن و باسن شما عبور می کند. سپس هر کدام از آنها در امتداد پای همان سمت بدن تا کمی پایین زانو ادامه می یابد. در آنجا، آنها به اعصاب دیگری تقسیم می شوند که به قسمت های پایین تر از جمله ساق پا، کف پا و انگشتان پا متصل می شوند.
دچار شدن به سیاتیک به این معنی است که شما می توانید در هر جایی که اعصاب به عصب سیاتیک متصل می شوند، درد خفیف تا شدید را تجربه کنید. علائم می تواند بر روی پایین کمر، لگن، باسن یا پاهای شما تأثیر بگذارد. برخی از علائم ممکن است بسته به عصب یا اعصاب خاص تحت تأثیر قرار گرفته، تا پایین پاها و انگشتان پا نیز کشیده شوند. درمان کمر درد با اوزون تراپی چیست؟
انواع سیاتیک
سیاتیک به دو نوع اصلی تقسیم می شود، اما صرف نظر از نوع آن، عوارض هر دو نوع یکسان است. این دو نوع عبارتند از:
سیاتیک حقیقی: هر شرایط یا آسیبی که به طور مستقیم بر عصب سیاتیک شما تأثیر بگذارد، سیاتیک حقیقی در نظر گرفته می شود.
شرایط شبیه سیاتیک: این شرایط احساساتی شبیه به سیاتیک ایجاد می کنند، اما دلایل دیگری مرتبط با عصب سیاتیک یا اعصابی که با هم ترکیب شده و آن را تشکیل می دهند، دارند.
سیاتیک یک عارضه بسیار شایع است. تقریباً 40 درصد از افراد در طول زندگی خود به نوعی با سیاتیک مواجه می شوند. ابتلا به سیاتیک قبل از 20 سالگی به ندرت اتفاق می افتد، مگر اینکه ناشی از آسیب باشد.
علائم سیاتیک
درد سیاتیک می تواند تقریباً در هر قسمتی از مسیر عصب سیاتیک احساس شود. اما بیشتر در مسیر از پایین کمر به سمت باسن و پشت ران و ساق پا حس می شود.
شدت درد سیاتیک می تواند از یک درد مبهم تا یک سوزش تیز و شدید متغیر باشد. گاهی اوقات هم به صورت تیر کشیدن یا شوک الکتریکی احساس می شود. این درد ممکن است هنگام سرفه، عطسه یا نشستن طولانی مدت بدتر شود. به طور معمول، سیاتیک فقط یک طرف بدن را تحت تاثیر قرار می دهد.
برخی از افراد همچنین در پا یا کف پا دچار بی حسی، سوزن سوزن شدن یا ضعف عضلانی می شوند. ممکن است یک قسمت از پا درد داشته باشد، در حالی که قسمت دیگری بی حس باشد.
تشخیص کمر درد با تست نوار عصب و عضله
علائم سیاتیک می تواند شامل موارد زیر باشد:
درد : درد سیاتیک به دلیل فشار روی عصب آسیب دیده ایجاد می شود. اکثر افراد درد سیاتیک را سوزشی یا شبیه شوک الکتریکی توصیف می کنند. این درد همچنین اغلب به سمت پایین پا در طرف آسیب دیده تیر می کشد یا منتشر می شود. درد به طور معمول هنگام سرفه، عطسه، خم شدن یا بلند کردن پاها به حالت خوابیده به پشت، تشدید می شود.
گزگز یا سوزن سوزن شدن (پارستزی) : این احساس شبیه به زمانی است که پای شما به دلیل نشستن طولانی به حالت چپقی خواب می رود.
بی حسی : این زمانی اتفاق می افتد که در نواحی آسیب دیده کمر یا پا احساس ندارید. این به این دلیل است که سیگنال ها از کمر یا پا به سختی به مغز شما می رسند.
ضعف عضلانی : این یک علامت شدیدتر است. به این معنی است که سیگنال های فرمان به عضلات در رسیدن به مقصد خود در کمر یا پا دچار مشکل هستند.
بی اختیاری ادرار یا بی اختیاری مدفوع : این یک علامت بسیار شدید است. این به این معنی است که سیگنال هایی که مثانه و روده شما را کنترل می کنند، به مقصد خود نمی رسند.
سیاتیک خفیف معمولاً به مرور زمان برطرف می شود. اگر اقدامات مراقبت خانگی علائم را کاهش نداد، به پزشک مراجعه کنید. همچنین در صورت طولانی شدن درد به مدت بیش از یک هفته، شدید شدن یا بدتر شدن آن، به پزشک مراجعه کنید. در صورت موارد زیر به دنبال مراقبت های پزشکی فوری باشید:
بی حسی ناگهانی یا ضعف عضلانی در یک پا.
درد بعد از یک آسیب شدید، مانند تصادف رانندگی.
مشکل در کنترل روده یا مثانه.
تشخیص و تست های سیاتیک
تشخیص سیاتیک چگونه است؟ پزشک متخصص با استفاده از ترکیبی از روش ها می تواند سیاتیک را تشخیص دهد. آنها سابقه پزشکی شما را بررسی کرده و در مورد علائم شما سوال می پرسند. همچنین معاینه فیزیکی انجام خواهند داد. این معاینه شامل موارد زیر است:
راه رفتن : سیاتیک اغلب باعث تغییرات قابل مشاهده در نحوه راه رفتن شما می شود. پزشک به عنوان بخشی از تشخیص سیاتیک، به دنبال این تغییرات خواهد بود.
تست بلند کردن مستقیم پا (SLR) : در این تست، شما به پشت روی تخت معاینه دراز می کشید در حالی که پاهایتان به طور مستقیم کشیده شده است. پزشک به آرامی هر پا را به نوبت به سمت سقف بلند می کند و از شما می پرسد که چه زمانی شروع به احساس درد یا سایر علائم می کنید. این تست می تواند به شناسایی علت سیاتیک و نحوه مدیریت آن کمک کند.
بررسی های دیگر برای انعطاف پذیری و قدرت : این موارد می تواند به پزشک در تعیین اینکه آیا عوامل دیگری باعث سیاتیک شما شده اند یا در آن نقش دارند، کمک کند.
چه آزمایشاتی برای تشخیص این عارضه انجام خواهد شد؟
برای تشخیص سیاتیک، ممکن است از چندین آزمایش استفاده شود. رایج ترین یا محتمل ترین آزمایشات، شامل موارد زیر، اما نه محدود به آنها، می شود:
عکسبرداری با اشعه ایکس از ستون فقرات یا سی تی اسکن (اسکن توموگرافی کامپیوتری) : این تصاویر می توانند به شناسایی شکستگی استخوان، عفونت، تومور یا سایر ناهنجاری های استخوانی که ممکن است به عصب سیاتیک فشار وارد کنند، کمک کند.
تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) : اسکن MRI تصویری دقیق از استخوان ها، بافت نرم، و اعصاب در ستون فقرات شما ارائه می دهد. این می تواند به شناسایی دیسک های بیرون زده، تنگی نخاع، تومورها و سایر مشکلات بالقوه که بر روی عصب سیاتیک فشار وارد می کنند، کمک کند.
مطالعات هدایت عصبی (NCS) : این آزمایش اندازه گیری می کند که سیگنال های الکتریکی چقدر سریع از طریق اعصاب شما حرکت می کنند. نتایج غیرطبیعی ممکن است نشان دهنده آسیب عصبی ناشی از سیاتیک باشد.
نوار عصب و عضله (EMG) : در طول EMG، پزشک فعالیت الکتریکی عضلات شما را در حین استراحت و انقباض اندازه گیری می کند. این می تواند به شناسایی آسیب عصبی یا ضعف عضلانی ناشی از سیاتیک کمک کند.
میلوگرام : این یک روش تصویربرداری است که در آن ماده خاصی به فضای اطراف نخاع تزریق می شود و سپس از اشعه ایکس برای ایجاد تصویری از ریشه های عصبی خروج یافته از نخاع استفاده می شود. امروزه به دلیل وجود روش های ایمن تر مانند MRI، میلگرام به ندرت استفاده می شود.
چه عواملی باعث سیاتیک می شوند؟
سیاتیک می تواند به دلیل هر شرایطی که عصب سیاتیک را تحت تاثیر قرار دهد، ایجاد شود. همچنین می تواند به دلیل شرایطی که بر هر یک از پنج عصب نخاعی که با هم ترکیب شده و عصب سیاتیک را تشکیل می دهند، تأثیر می گذارد، ایجاد شود.
برخی از شرایطی که می توانند باعث سیاتیک شوند عبارتند از:
بیرون زدگی دیسک : شایع ترین علت سیاتیک
بیماری دیسک دژنراتیو : ساییدگی و فرسودگی دیسک های بین مهره ای
تنگی کانال نخاعی : باریک شدن کانال نخاع که باعث فشار بر روی عصب سیاتیک می شود
تنگی فورامن (Foraminal stenosis) : باریک شدن سوراخ خروج ریشه های عصبی از نخاع که باعث فشار بر روی عصب سیاتیک می شود
لغزش مهره (Spondylolisthesis) : سرخوردگی یک مهره به روی مهره پایین تر
آرتروز : ساییدگی مفصل بین استخوان ها در ستون فقرات
آسیب ها : از جمله شکستگی لگن یا کمر و یا کشیدگی عضلات
چگونه با توانبخشی از درد لگن رها شویم؟
بارداری : تغییرات هورمونی و افزایش وزن در دوران بارداری می تواند بر روی عصب سیاتیک فشار وارد کند.
تومورها، کیست ها یا سایر توده ها : رشد غیرطبیعی سلول ها در نزدیکی عصب سیاتیک می تواند بر روی آن فشار وارد کند.
سندرم کونوس مدولاریس (Conus medullaris syndrome) : آسیب به انتهای پایینی نخاع که بر روی عملکرد روده، مثانه و پاها تأثیر می گذارد.
سندرم دم اسب (Cauda equina syndrome) : وضعیتی جدی که بر روی دسته اعصاب انتهایی نخاع که شبیه دم اسب است، تأثیر می گذارد و باعث بی حسی، ضعف و مشکلات روده و مثانه می شود.
علل سیاتیک
سیاتیک زمانی رخ می دهد که ریشه های عصبی سیاتیک تحت فشار قرار گیرند. علت این فشار معمولا بیرون زدگی دیسک در ستون فقرات یا رشد بیش از حد استخوان، که گاهی اوقات خار استخوانی نامیده می شود، روی استخوان های ستون فقرات است. در موارد نادرتر، تومور می تواند روی عصب فشار وارد کند.
عوامل خطر سیاتیک
از آنجایی که سیاتیک می تواند به دلایل زیادی ایجاد شود، عوامل خطر بالقوه متعددی وجود دارد، از جمله:
آسیب فعلی یا قبلی : آسیب به ستون فقرات یا پایین کمر خطر ابتلا به سیاتیک را افزایش می دهد.
ساییدگی و پارگی طبیعی : با افزایش سن، ساییدگی و پارگی طبیعی ستون فقرات می تواند منجر به فشار روی عصب، بیرون زدگی دیسک و سایر شرایطی شود که باعث سیاتیک می شوند. شرایط مرتبط با افزایش سن مانند آرتروز نیز می تواند در این امر نقش داشته باشد.
اضافه وزن یا چاقی : ستون فقرات شما مانند یک جرثقیل ساختمانی است که وقتی به طور ایستاده قرار می گیرید، وزن بدن را نگه می دارد. هر چه وزن بیشتری در جلوی بدن خود داشته باشید، ستون فقرات (جرثقیل) مجبور است آن را تحمل کند. عضلات پشت شما مانند یک وینچ و کابل عمل می کنند و برای نگه داشتن شما در حالت عمودی، ستون فقرات را بالا می کشند. هر چه وزن بیشتری داشته باشید، عضلات کمر شما باید بیشتر کار کنند. این می تواند منجر به فشار کمر، درد و مشکلات دیگر مثل کمر درد و پا درد شود.
ضعف عضلات مرکزی : “هسته” شما اصطلاحی برای عضلات کمر و شکم (ناحیه شکم) است. همانطور که در قیاس با جرثقیل گفته شد، داشتن یک هسته قوی تر مانند ارتقاء اجزای جرثقیل برای تحمل بار سنگین تر است. عضلات شکم شما مهم هستند زیرا به نگه داشتن عضلات کمر شما کمک می کنند.
شغل شما : مشاغلی که نیاز به بلند کردن اجسام سنگین، خم شدن زیاد یا کار در موقعیت های نامناسب و غیرمعمول دارد، ممکن است خطر ابتلا به مشکلات پایین کمر را افزایش دهد. با این حال، مشاغلی که نیازمند نشستن طولانی مدت به خصوص بدون پشتی مناسب کمر نیز ممکن است خطر مشکلات پایین کمر را افزایش دهد.
عدم استفاده از وضعیت بدنی و فرم مناسب هنگام بلند کردن اجسام : حتی اگر از نظر جسمی تناسب اندام داشته باشید و فعال باشید، باز هم ممکن است در صورت عدم رعایت فرم صحیح بدن در هنگام بلند کردن وزنه، تمرینات قدرتی یا فعالیت های مشابه، مستعد ابتلا به سیاتیک باشید.
دیابت : دیابت نوع 2 خطر ابتلا به نوروپاتی محیطی مرتبط با دیابت را افزایش می دهد. این بیماری اعصاب شما را از بین می برد، از جمله هر یک از اعصابی که می توانند باعث سیاتیک شوند یا در آن نقش داشته باشند.
عدم تحرک فیزیکی : نشستن برای مدت طولانی و عدم فعالیت بدنی می تواند به افزایش خطر ابتلا به سیاتیک کمک کند.
مصرف دخانیات : مصرف نیکوتین می تواند بر گردش خون تأثیر بگذارد و خطر ابتلا به درد مزمن را افزایش دهد. این شامل شرایطی مانند سیاتیک می شود.
علل ناشناخته : در بسیاری از موارد سیاتیک، علت مشخصی توسط پزشکان یافت نمی شود.
سن : افراد بین 20 تا 50 سال بیشتر در معرض بیرون زدگی دیسک قرار دارند. خارهای استخوانی نیز با افزایش سن بیشتر ایجاد می شوند.
رگ سیاتیک کجای بدن است
رگ سیاتیک، که به عنوان عصب سیاتیک نیز شناخته می شود، بزرگترین و بلندترین عصب در بدن انسان است. از پایین کمر شروع می شود، از باسن عبور می کند و از هر دو پا تا انگشتان پا امتداد می یابد. عصب سیاتیک مسئول ارسال سیگنال های حسی از پاها به مغز و سیگنال های حرکتی از مغز به عضلات پا است.
هنگامی که عصب سیاتیک فشرده یا ملتهب می شود، می تواند باعث درد، بی حسی و ضعف در پاها شود. این حالت به عنوان سیاتیک شناخته می شود. سیاتیک شایع ترین علت درد پا است. علل شایع فشردگی یا التهاب عصب سیاتیک عبارتند از:
فتق دیسک
آرتروز ستون فقرات
تنگی نخاعی
آسیب به عضلات یا مفاصل لگن یا پا
تومورها
درد اعصاب به کجای بدن میزند
عصب سیاتیک، که به عنوان عصب بزرگ سیاتیک نیز شناخته می شود، از پایین کمر شروع می‌شود، از باسن عبور می‌کند و از هر دو پا تا انگشتان پا امتداد می‌یابد. این عصب، حامل سیگنال‌های حسی از پاها به مغز و سیگنال‌های حرکتی از مغز به عضلات پا است. انواع عصب های سیاتیک:
ریشه های عصبی گردنی : ریشه های عصبی شاخه هایی از نخاع هستند که از سوراخ های بین مهره ها خارج می شوند و به عضلات و اندام های مختلف بدن سیگنال ارسال می کنند. هشت ریشه عصبی در ناحیه گردن وجود دارد که به آنها C1 تا C8 می گویند. فشرده شدن یا التهاب هر کدام از این ریشه ها می تواند منجر به درد، بی حسی، ضعف یا سوزن سوزن شدن در نواحی مختلف سر، گردن، شانه ها، بازوها و دست ها شود. این عارضه به عنوان رادیکولوپاتی گردنی شناخته می شود.
عصب اکسیپیتال : این عصب از نخاع در ناحیه گردن فوقانی منشاء می گیرد و به پوست سر، پشت سر و عضلات پشت گردن سیگنال ارسال می کند. التهاب یا تحریک عصب اکسیپیتال می تواند منجر به سردرد، درد در پشت سر و گردن و حساسیت به لمس در این نواحی شود.
عصب های بین دنده ای : این عصب ها از بین دنده ها عبور می کنند و به عضلات و پوست قفسه سینه و شکم سیگنال ارسال می کنند. التهاب یا تحریک عصب های بین دنده ای می تواند منجر به درد در قفسه سینه و شکم شود که گاهی اوقات به اشتباه به عنوان درد قلبی تفسیر می شود. در صورت تجربه درد، بی حسی، ضعف یا سوزن سوزن شدن در ناحیه گردن، سر، شانه ها، بازوها یا دست ها، مهم است که برای تشخیص و درمان درد سیاتیک به پزشک مراجعه کنید.
درمان درد سیاتیک
درمان درد سیاتیک چگونه انجام می شود و آیا درمان قطعی برای آن وجود دارد؟
درمان سیاتیک معمولا شامل تلاش برای کاهش درد و افزایش تحرک است. بسیاری از درمان ها مواردی هستند که خودتان می توانید انجام دهید. اگر سیاتیک شما برطرف نشود یا شدیدتر باشد، گزینه های درمانی متعددی وجود دارد. در موارد شدید یا در صورت عدم موفقیت سایر درمان ها، ممکن است جراحی یک گزینه باشد.
خود درمانی
بسته به علت، موارد خفیف تر سیاتیک معمولا با خود درمانی بهبود می یابند. درد متوسط تا شدید، همراه با بی حسی و سوزن سوزن شدن یا ضعف عضلانی، همگی علائمی هستند که نیاز به مراقبت پزشکی حرفه ای دارند. شما نباید سعی کنید خودتان آنها را درمان کنید.
خود درمانی می تواند شامل موارد زیر باشد:
یخ : کمپرس سرد یا یخ می تواند به کاهش درد و تورم در طی چند روز اول پس از شروع درد سیاتیک کمک کند. برای این کار می توانید از کمپرس یخ یا کیسه سبزیجات منجمد استفاده کنید (اما همیشه آنها را در یک حوله بپیچید تا از آسیب های پوستی ناشی از سرما جلوگیری کنید). چندین بار در روز، هر بار به مدت 20 دقیقه از یخ استفاده کنید.
حرارت : بعد از چند روز اول استفاده از کمپرس سرد یا یخ، از پد گرمکن یا کمپرس گرم استفاده کنید. به مدت 20 دقیقه در هر بار از گرما استفاده کنید. اگر همچنان احساس درد می کنید، بسته های گرم و سرد را به تناوب استفاده کنید هر کدام که ناراحتی شما را بهتر تسکین می دهد.
داروهای بدون نسخه : داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs) معمولا اولین انتخاب هستند. آنها درد، تورم و التهاب را کاهش می دهند.
کشش و فعالیت : یادگیری نحوه کشش صحیح از یک متخصص با تجربه در زمینه درد پایین کمر می تواند کمک بزرگی باشد. آنها همچنین ممکن است بتوانند به شما کمک کنند تا به سمت انجام سایر تمرینات تقویتی عمومی، تقویت عضلات مرکزی و تمرینات هوازی حرکت کنید.
داروهای پزشکی
داروهای تجویزی : داروهای مسکن، شل کننده های عضلانی و سایر داروها ممکن است به کاهش علائم سیاتیک کمک کنند. داروهای دیگر، مانند داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای و داروهای ضد تشنج، در صورت ابتلا به درد مزمن یا ناشی از عصب نیز ممکن است کمک کننده باشند.
فیزیوتراپی : هدف از فیزیوتراپی یافتن حرکات ورزشی است که با کاهش فشار روی عصب، سیاتیک را کاهش دهد. گزینه ها شامل تمرینات کششی یا فعالیت های کم فشار مانند پیاده روی، شنا یا آب درمانی است.
تزریقات ستون فقرات : تزریقاتی مانند کورتیکواستروئید ممکن است تسکین کوتاه مدت (معمولاً تا سه ماه) ایجاد کند. این روش ها معمولا با بی حسی موضعی انجام می شود، بنابراین ناراحتی کمتری دارد. پزشک متخصص شما می تواند در مورد این فرآیند اطلاعات بیشتری به شما بدهد.
درمان های جایگزین : این درمان ها به طور فزاینده ای محبوب هستند و گزینه هایی را به غیر از درمان های پزشکی استاندارد یا داروها ارائه می دهند. این موارد شامل مراجعه به متخصص کایروپراکت برای تنظیمات ستون فقرات، یوگا، طب سوزنی و موارد دیگر می شود. ماساژ درمانی همچنین ممکن است به اسپاسم های عضلانی ناشی از سیاتیک کمک کند. بیوفیدبک نیز می تواند به شما در مدیریت درد و کاهش استرس کمک کند.
حجامت رگ سیاتیک : حجامت یک روش درمانی طب سنتی است که شامل ایجاد برش های کوچک روی پوست و خارج کردن خون از بدن با استفاده از فنجان های مکش است. برخی از افراد بر این باورند که حجامت می تواند برای درمان طیف وسیعی از بیماری ها، از جمله سیاتیک، مفید باشد. با این حال، هیچ مدرک علمی معتبری برای حمایت از استفاده از حجامت برای درمان سیاتیک وجود ندارد. در واقع، برخی از مطالعات نشان داده اند که حجامت ممکن است برای برخی افراد مضر باشد.
انواع جراحی سیاتیک
هنگامی که سیاتیک شدیدتر است، جراحی ممکن است بهترین گزینه باشد. به طور معمول، پزشکان متخصص تا زمانی که علائمی نداشته باشید که نشان دهنده آسیب عصبی در حال وقوع یا قریب الوقوع باشد، جراحی را توصیه نمی کنند. همچنین ممکن است در صورت داشتن درد شدید که مانع از کار یا انجام فعالیت های معمول شما می شود، یا در صورتی که علائم شما بعد از شش تا هشت هفته درمان محافظه کارانه بهبود نیابد، جراحی را توصیه کنند.
برخی از گزینه های جراحی برای تسکین سیاتیک عبارتند از:
دیسککتومی : این جراحی شامل برداشتن قطعات یا بخش های کوچکی از دیسک بیرون زده است که روی عصب فشار می آورد.
لامینکتومی : هر مهره دارای قسمتی پشتی به نام لامینا است (در طرف مهره درست زیر پوست کمر شما قرار دارد). لامینکتومی شامل برداشتن قسمتی از لامینا است که روی اعصاب نخاعی فشار می آورد.
درمان درد سیاتیک به روش سنتی
درمان سیاتیک با پیاز
استفاده از پیاز برای درمان درد سیاتیک یک روش درمانی سنتی و خانگی است که در برخی فرهنگ ها رایج است. برخی معتقدند که پیاز به دلیل خواص ضد التهابی و ضد درد خود می تواند به کاهش درد و التهاب associated با سیاتیک کمک کند.
دو روش اصلی برای استفاده از پیاز برای سیاتیک وجود دارد:
استفاده موضعی:
یک پیاز را از وسط نصف کنید.
با قسمت داخلی پیاز، پشت خود را به مدت 10 دقیقه ماساژ دهید.
این کار را دو بار در روز تکرار کنید.
برخی افراد معتقدند که خوابیدن با یک پیاز نصف شده در زیر پای آسیب دیده نیز می تواند مفید باشد.
مصرف خوراکی:
خوردن پیاز خام یا پخته به طور منظم می تواند به کاهش التهاب در بدن کمک کند.
برخی افراد معتقدند که نوشیدن آب پیاز نیز می تواند مفید باشد.
درمان سیاتیک با سیر
استفاده از سیر برای درمان سیاتیک یک روش درمانی سنتی و خانگی است که در برخی فرهنگ ها رایج است. برخی معتقدند که سیر به دلیل خواص ضد التهابی و ضد درد خود می تواند به کاهش درد و التهاب associated با سیاتیک کمک کند. دو روش اصلی برای استفاده از سیر برای سیاتیک وجود دارد:
مصرف خوراکی:
خوردن حبه های سیر خام به طور منظم
نوشیدن عصاره سیر
استفاده از سیر در آشپزی
استفاده موضعی:
مالیدن خمیر سیر روی ناحیه آسیب دیده
عوارض احتمالی درمان درد سیاتیک چیست؟
عوارض جانبی احتمالی به عوامل زیادی بستگی دارد، به ویژه درمان‌های خاص مورد استفاده، شدت علائم شما، علت سیاتیک و موارد دیگر. پزشک شما بهترین فردی است که در مورد عوارض جانبی احتمالی و عوارض احتمالی به شما بگوید. آنها همچنین می توانند در مورد مدیریت، به حداقل رساندن یا اجتناب از آنها به شما توصیه کنند.
چقدر بعد از درمان سیاتیک احساس بهتری دارم؟
زمان بهبودی سیاتیک به درمان خاص، شدت علائم، علت آنها و موارد دیگر بستگی دارد. بسیاری از موارد سیاتیک در عرض چهار تا شش هفته بدون نیاز به درمان پزشکی حرفه ای از بین می روند.
موارد شدیدتر نیز ممکن است هفته ها یا ماه ها طول بکشد تا بهبود یابد، به خصوص اگر علائم شدیدتری داشته باشید. انتظار بیش از حد برای درمان درد سیاتیک به طور کلی بیش از شش ماه احتمال نتیجه خوب را کاهش می دهد.
عوارض سیاتیک
اکثر افراد مبتلا به سیاتیک ناشی از بیرون زدگی دیسک، اغلب بدون درمان، به طور کامل بهبود می یابند. اما سیاتیک می تواند به اعصاب آسیب برساند. در صورت موارد زیر حتما به پزشک مراجعه کنید:
اکثر افراد مبتلا به سیاتیک به طور کامل بهبود می یابند. با این حال، یکی از عوارض احتمالی سیاتیک، درد مزمن (طولانی مدت) است. اگر آسیب جدی به عصب آسیب دیده وارد شود، ممکن است ضعف عضلانی مزمن، مانند “افتادگی پا” رخ دهد. این زمانی اتفاق می افتد که آسیب عصبی باعث بی حسی در پا شود و راه رفتن به طور معمول را دشوار یا حتی غیرممکن کند.
سیاتیک همچنین به طور بالقوه می تواند باعث آسیب دائمی عصب شود که منجر به از دست دادن حس در پای آسیب دیده می گردد.
از دست دادن حس در پای آسیب دیده.
ضعف در پای آسیب دیده.
از دست دادن کنترل روده یا مثانه.
تفاوت بین عصب سیاتیک و رگ سیاتیک
عصب سیاتیک و رگ سیاتیک دو اصطلاح مجزا هستند که اغلب به اشتباه به جای یکدیگر استفاده می شوند. درک تفاوت بین این دو برای تشخیص و درمان درد سیاتیک مهم است.
عصب سیاتیک:
بزرگترین و بلندترین عصب در بدن است.
از پایین کمر تا انگشتان پا امتداد دارد.
حامل سیگنال های حسی و حرکتی از نخاع به عضلات پاها است.
التهاب یا فشرده شدن عصب سیاتیک می تواند منجر به درد، بی حسی، سوزن سوزن شدن و ضعف در پاها شود که به آن سیاتیک می گویند.
رگ سیاتیک:
در واقع وجود خارجی ندارد.
این اصطلاح به اشتباه برای رگ های خونی که از طریق لگن و پاها عبور می کنند، استفاده می شود.
رگ های خونی نقشی در سیاتیک ندارند.
چه زمانی برای سیاتیک باید به پزشک مراجعه کنم؟
اگر موارد زیر را تجربه کردید، باید فوری به پزشک مراجعه کنید:
هر گونه ضعف عضلانی
از دست دادن کنترل روده یا مثانه.
درد شدیدی که شما را از فعالیت های معمول باز می دارد و بیش از چند ساعت طول می کشد.
درد شدید ناگهانی، بی حسی یا هر گونه علائم سیاتیک دیگر بلافاصله پس از زمین خوردن، تصادف اتومبیل یا هر رویدادی که باعث آسیب شود.
آیا سیاتیک در هر دو پا رخ می دهد؟
سیاتیک معمولاً فقط یک پا را در یک زمان درگیر می کند. با این حال، سیاتیک در موارد نادر می تواند در هر دو پا رخ دهد.
آیا سیاتیک به طور ناگهانی رخ می دهد یا ایجاد آن به زمان نیاز دارد؟
سیاتیک می تواند به طور ناگهانی یا تدریجی ظاهر شود. بستگی به علت دارد. فتق یا آسیب دیسک می تواند باعث درد ناگهانی شود. آرتریت در ستون فقرات یا سایر بیماری های دژنراتیو به آرامی در طول زمان ایجاد می شود.
آیا افزایش وزن در بارداری باعث سیاتیک می شود؟
سیاتیک در بارداری شایع است اما معمولاً به تغییرات وزن بارداری مربوط نمی شود. دو عامل اصلی بهتر توضیح می دهند که چرا احتمال وقوع آن در دوران بارداری بیشتر است.
اولین توضیح مربوط به هورمون های مرتبط با بارداری است. این هورمون ها می توانند باعث شل شدن رباط ها و بافت همبند در ستون فقرات شما شوند. این شل شدن ستون فقرات شما را انعطاف‌پذیرتر می‌کند، که می‌تواند باعث لغزش دیسک، فشرده شدن اعصاب و سیاتیک شود.
وزن و موقعیت جنین نیز می تواند به عصب فشار بیاورد.
خبر خوب این است که راه هایی برای کاهش درد سیاتیک در دوران بارداری وجود دارد و این درد باید پس از تولد از بین برود. فیزیوتراپی و ماساژ درمانی، دوش آب گرم، گرما، داروها و سایر اقدامات می تواند کمک کننده باشد. تمرین روش های خوب وضعیت بدن در دوران بارداری نیز می تواند کمک کننده باشد.
چگونه می توانم بفهمم که درد لگن من یک مشکل مفصل ران یا سیاتیک است؟
مشکلات مفصل ران، مانند آرتریت در لگن، معمولاً باعث درد در کشاله ران می شود، یا زمانی که روی ساق پای خود وزن می گذارید یا آن را به اطراف حرکت می دهید، درد ایجاد می کند.
اگر درد شما از پشت شما شروع می شود و به سمت باسن یا پایین ساق پا حرکت می کند یا تابش می کند، یا بی حسی، گزگز یا ضعف دارید، سیاتیک محتمل ترین علت است.
سیاتیک در مقابل رادیکولوپاتی چه تفاوتی دارد؟
رادیکولوپاتی اصطلاح گسترده تری است که علائم ناشی از فشار دادن عصب در ستون فقرات را توصیف می کند. سیاتیک شایع ترین نوع رادیکولوپاتی است.
اگر سیاتیک دارم باید استراحت کنم؟
استراحت در دو روز اولی که سیاتیک دارید مفید است. اما استراحت کامل به احتمال زیاد کمکی نمی کند، و عدم فعالیت بدنی می تواند درد شما را بدتر کرده و بهبودی را کند کند. هدف این است که تعادلی پیدا کنید تا به اندازه کافی فعال باشید تا انعطاف پذیر بمانید و قدرت خود را حفظ کنید، اما سیاتیک را بدتر نکنید یا به خودتان آسیب نرسانید. یک پزشک می تواند شما را در مورد چگونگی یافتن این تعادل راهنمایی کند و به بهبودی شما کمک کند.
آیا سیاتیک می تواند باعث تورم پا و یا مچ پا شود؟
سیاتیک ناشی از فتق دیسک، تنگی نخاع یا خار استخوان می تواند باعث التهاب یا تورم در پای آسیب دیده شود. عوارض سندرم پیریفورمیس نیز می تواند باعث تورم پا شود.
پیشگیری از سیاتیک
آیا سیاتیک قابل پیشگیری است؟
پیشگیری از سیاتیک همیشه ممکن نیست و این عارضه می تواند دوباره عود کند. برای محافظت از کمر خود:
برخی از علل سیاتیک قابل پیشگیری هستند، اما برخی دیگر به طور غیرمنتظره یا به دلایل ناشناخته رخ می دهند. برای علت هایی که قابل پیشگیری نیستند، همچنان ممکن است بتوان خطر ابتلا به آنها را کاهش داد.
موارد زیر می تواند به پیشگیری از سیاتیک یا کاهش خطر ابتلا به آن کمک کند:
حفظ وضعیت بدنی مناسب: در هنگام نشستن، ایستادن، بلند کردن اجسام و خوابیدن، تکنیک های صحیح وضعیت بدن را رعایت کنید.
سیگار کشیدن را ترک کنید: نیکوتین از هر منبعی (از جمله سیگارهای الکترونیکی) باعث کاهش خونرسانی به استخوان های شما می شود که می تواند ستون فقرات و اجزای مختلف آن را ضعیف کند.
به وزن سالم خود برسید و آن را حفظ کنید: پزشک متخصص مراقبت های اولیه شما می تواند در مورد نحوه تغذیه و فعالیت بدنی به شما راهنمایی کند. اطمینان حاصل کنید که به اندازه کافی کلسیم و ویتامین D برای سلامت استخوان دریافت می کنید.
فعالیت بدنی داشته باشید: فعالیت بدنی می تواند شامل همه چیز از حرکات کششی تا تمرینات قدرتی باشد. افزایش قدرت و انعطاف پذیری عضلات مرکزی می تواند کمردرد را بهبود بخشد. سایر فعالیت ها، مانند ورزش های هوازی، همچنین می توانند به شما در رسیدن و حفظ وزن سالم کمک کنند.
از خود در برابر افتادن محافظت کنید: کفش هایی بپوشید که اندازه پا شما باشد و راه پله ها و مسیرهای عبور را از هر گونه بهم ریختگی پاک نگه دارید تا احتمال افتادن شما کاهش یابد. مطمئن شوید که اتاق ها به خوبی روشن هستند و در حمام ها و راه پله ها از میله های مهار استفاده کنید.
در صورت نیاز برای بهبودی وقت بگذارید: سعی نکنید با کمردرد کار کنید. این می تواند منجر به آسیب های جدی تر شود. کمردرد هم نباید شما را از فعالیت دور نگه دارد. شما همچنان می توانید در فعالیت های کم فشار مانند شنا، پیاده روی، یوگا یا تای چی شرکت کنید.
به طور منظم ورزش کنید. برای اینکه کمرتان قوی بماند، روی عضلات مرکزی عضلات شکم و پایین کمر که برای وضعیت بدنی و تراز مناسب ضروری هستند کار کنید. یک متخصص می تواند فعالیت های مناسبی را به شما توصیه کند.
هنگام نشستن وضعیت خوبی داشته باشید. صندلی با پشتی مناسب برای پایین کمر، دسته های صندلی و پایه چرخان انتخاب کنید. برای حمایت بهتر از پایین کمر، یک بالش یا حوله لوله شده را در گودی کمر قرار دهید تا قوس طبیعی آن حفظ شود. زانوها و باسن را هم سطح نگه دارید.
ایستادن مناسب : هنگام ایستادن طولانی مدت، هر از گاهی یک پا را روی چهارپایه یا جعبه کوچک قرار دهید. هنگام بلند کردن اجسام سنگین، اجازه دهید پاهایتان کار کنند. بار را نزدیک بدن خود نگه دارید. همزمان بلند نکنید و نچرخید. برای بلند کردن اجسام سنگین یا دست و پا گیر از کسی کمک بگیرید.
